نگاهی به جامعه علمی و دانشگاهی ایران

به نام خدا
امیرالمومنین (ع) می‌فرمایند که تشکر و ستایش را به اندازه‌ای انجام دهید که منجر به بدآموزی، فریب و وسوسه طرف مقابل نشود و از طرف دیگر انتقاد را نیز با بیان منطقی و سازنده مطرح کنید.
در طول بیش از دو دهه حضور در محیط دانشگاهی بعنوان طالب علم، فراز و فرودهای بسیاری را در جامعه علمی شاهد بوده ام. اگر چه تقدیر و پاسداشت پیشکسوتان، فرهیختگان، نخبگان و مشاهیر سرلوحه امور و مورد تأکید همیشگی اینجانب بوده است، اما توجه به نقاط ضعف در مجموعه علمی کشور و روشنگری، پیرامون ضعف ها را بالاتر دانسته ام.
امیرالمومنین (ع) در نامه ۵۳ همچنین به مالک سفارش فرمودند که تو نباید دنبال کارگزاران متملق و چاپلوس باشی، بلکه باید دنبال فردی باشی که حقایق را با زبان کارشناسی و علمی و پیش‌بینی اوضاع و چگونگی وضع جامعه برایت بازگو کند.
در سالهای اخیر با گسترش ناموزون ظرفیت تحصیلات تکمیلی! تأسیس به ظاهر دانشگاه در هر مکان و با هر امکاناتی! استفاده از استادان به صورت حق التدریس بدون بررسی کامل صلاحیت علمی و اخلاقی! جذب رابطه ای هیات علمی بدون اثبات توان علمی و یا تایید وجاهت اخلاقی از طریق مصاحبه های صوری، کنترل نشده و ناعادلانه، کتمان مدارک، تقدم رابطه آلوده بر قوانین جذب، نگرانی کادر ناکارآمد از جذب محققین کارآمد، و ...! کاهش بار علمی دانشجویان و دانش آموختگان و به واقع انجام امور دانشجوی تحصیلات تکمیلی ما توسط استاد راهنما و مشاور! انتشار پایان نامه ها و رساله هایی که بعضاً خارج از اخلاق حرفه ای و علمی و متاثر از عدم نظارت استاد، توسط افراد سودجو با دریافت هزینه و یا نشر به صورت کپی غیر اخلاقی تحقیق سایر محققین چاپ شده است! سواستفاده استاد به جهت نگارش کتاب، مقاله و تحقیق پژوهشی از دانشجو و عدم شرکت در نگارش آن! فروش کتاب به صورت اجباری به دانشجو! عدم ایجاد اعتماد به مجموعه علمی کشور در دانشجو به دلیل عدم توانایی استاد و انداختن تقصیر به گردن دانشجو و یا سیستم علمی کشور! عدم پالایش دقیق علمی و اخلاقی دانشگاهیان در سالهای متمادی خدمت و ادامه حضور اشخاص ضعیف علمی به دلیل نبود قوانین مدون جهت نظارت و اصلاح سیستم! بی توجهی به نخبگان علمی و انداختن تقصیر به گردن سایر ارگان ها و تنها اظهار تأسف!؛ و مشکلات و مسائل متعدد دیگر که اساتید محترم، دانشجویان و دانش آموختگان گرانقدر در دانشگاه های مختلف کشور در سالهای اخیر با اینجانب مطرح و متاسفانه کمتر شنیده و مورد توجه بوده است.

دکتر صمدی

#دانشگاه #دانشجو #استاد #نخبگان #ایران #دکتر_صمدی

نخبگان

انزوای نخبگان !!!
توصیه اخیر رهبری انقلاب در آخرین دیدار با دولت دوازدهم و تاکید به تجربه گرانبهایی که فرمودند: در این دولت معلوم شد اعتماد به غرب جواب نمی دهد و توجه به این امر که مطلقا نبایستی برنامه های داخلی را به همراهی غرب موکول و منوط کرد؛ مصداق ثمره کلام جامعه علمی و دانشگاهی ایران در این سالها بود که بی توجهی به آن خسارات بیشمار داشت.
اینکه رهبری انقلاب به رغم بارها تذکر به مسئولین مربوطه به جهت توجه به توان و قدرت علمی و تخصصی جوانان نخبه داخل کشور، مجددا گلایه خود را به صراحت عنوان می کنند به چه دلیل است؟ چرا این فرصت گرانبهای سالهای اخیر بایستی به دلیل نوع تفکر اشتباه افراد و توسعه ناموزون آموزش عالی از دست برود که هر روز ما شاهد تراژدی غمگین نخبه سوزی و انزوای بیشتر نخبگان داخل کشور به جهت وابستگی افکاری سوخته به غرب باشیم؟!
معاون علمی و فناوری دولت دوازدهم بیان نمودند «ما انتظار داریم نخبگان علاوه بر اینکه برای خودشان زمینه اشتغال ایجاد می‌کنند برای دیگران هم زمینه اشتغال را فراهم کنند».
به واقع در مجموعه ای که ایشان هدایت می نمودند کدامین حمایت عملی از نخبگان گردید؟ انتشار آمار غیر واقعی از اشتغال نخبگان و از سوی دیگر ارائه تسهیلاتی بدون پشتوانه اجرایی و خانه نشینی و انزوای بیشتر نخبگان از ثمره های بنیاد نخبه سوز ما در سالهای اخیر می باشد. اصرار بر ایجاد اشتغال نخبگان بدون پشتوانه مالی و حمایتی، مصداق تفکر غیر منطقی و غیر علمی می باشد که در هیچ یک از کشورهای توسعه یافته جهان پیگیری نگردیده و همیشه راهکارهای موثر و حمایتی برای آغاز روند اشتغال نخبگان به وسیله بخش های توانمند دولتی و غیر دولتی چیدمان شده است تا نخبگان داخل کشور و حتی در سطح جهانی جذب و پذیرش گردند.
یکی از گام‌های مثبت پس از جذب نخبگان در دستگاههای اجرایی که عملی هم نشد، جذب نخبگان در دانشگاه‌ها به عنوان عضو هیات علمی است. موضوعی که باید با رفع موانع امکان حضور پررنگ نخبگان علمی در دانشگاه‌ها افزایش یابد و مجموعه علمی و دانشگاهی کشور به این نتیجه برسند که آیا بعد از سالها امکان پرورش استادانی شایسته در داخل کشور مگر ممکن نیست که چشم به دانشگاههای دیگر داریم؟!
آرزوی توفیق جامعه علمی و دانشگاهی ایران را دارم.

دکتر صمدی

#امام_خامنه_ای_حفظه_الله #حضرت_آیت_الله_خامنه_ای #مقام_معظم_رهبری_مدظله_العالی #مقام_معظم_رهبری #نایب_امام_زمان #رهبری_انقلاب #رهبری_خط_قرمز_ماست #رهبر_ایران #نخبگان #انزوای_نخبگان #شکست_اعتماد_به_غرب #دکتر_صمدی

اخلاق پژوهشی

به نام ایزد پاک
پژوهش علمی، زنجیره­ ای به هم پیوسته از حلقه­ هایی است که برای استحکام آن ضمن اهمیت حضور همه حلقه ها، هر حلقه بایستی دارای استحکام لازم باشد تا کل زنجیره پژوهش حفظ گردد. اخلاق در هر پژوهش علمی، مانند چتری است که بر این فرایند سایه افکنده و باعث تقویت و ارزشمندی آن می­ گردد.
هدف از گفتگو پیرامون اخلاق پژوهشی، مکلف کردن اساتید و دانشجویان به رعایت شئونات اخلاقی در علم است تا هدف از تحصیل در دانشگاه را صرفا گرفتن مدرک دانشگاهی ندانند.
جهت اهتمام به اخلاق پژوهشی موارد ذیل بایستی مورد توجه قرار گیرد.

وقت‌شناسی: یکی از مواردی که دانشجویان بخصوص دانشجویان تحصیلات تکمیلی بایستی بیاموزند، مدیریت زمان است. بخصوص زمانی که کار پایان نامه یا رساله را آغاز می کنند.

اخلاق علمی : یک محقق باید در حوزه تحقیقاتی خود حرفه ای و دارای اطلاعات کافی در آن زمینه باشد. گاهی برخی از محققین جوان در مقالات خود از تعداد منابع بسیار زیادی استفاده می کنند که ممکن است بسیاری از آنها را مطالعه نکرده باشند.

استناد : یکی از مهم ترین بخش های اخلاق پژوهشی، رعایت استناد مقالات علمی می باشد. محققین و پژوهشگران با استفاده از مقالات و نوشته های علمی دیگران، می توانند مقالات پژوهشی خود را غنی سازند.

رضایت درونی : همانطور در انتخاب های زندگی خود به سراغ علاقمندی هایمان می رویم، در انتخاب موضوع پژوهشی نیز بایستی علاقه خود را نسبت به موضوع انتخابی در نظر بگیریم.

سپاسگزاری : در انجام پژوهش، همیشه کسانی هستند که هم پای شما در پیشبرد اهدافتان به شما یاری می رسانند. استاد راهنما، مشاور، خانواده، دوستان و ...سهم زیادی در موفقیت شما دارند. سپاسگزاری و تقدیر از این افراد یکی از موارد مهم در اخلاق پژوهش است.

 نقد پذیری : یکی از جلوه‌های اخلاق پژوهش، پذیرش نقد است. بسیاری از پژوهشگران در برابر نقد سازنده مقاومت دارند. روحیه نقد پذیری یکی از مهارت‌های اخلاق پژوهش است.

دکتر صمدی

#اخلاق #اخلاق_پژوهش #اخلاق_پژوهشی #پژوهش #پژوهشگر #پژوهش_علمی #وقت_شناسی #اخلاق_علمی #استناد #رضایت_درونی #سپاسگزاری #نقد_پذیری

حسادت

به نام خدا
نگاه به صفحات اجتماعی همراه با ابراز نگرانی دلسوزان جامعه و توجه به رفتارهای حسادت گونه برخی اشخاص نسبت به توفیق و درخشش سایرین، متاسفانه رفتار بیمار گونه ای را نمایش می دهد که بسیاری از ما شاهد آن هستیم. زمانی که تحمل درخشش و توفیق دیگران را نداریم و از هر راهی برای آسیب به افراد موفق جامعه و سرپوش نهادن بر روی حقارت درونی بهره می بریم، به واقع چه اتفاقی افتاده است و اگر این شکنجه و درد درونی بازبینی و واشکافی نگردد چه نتیجه ای در جامعه خواهد داشت؟
هیچ چیز به اندازه احساس حقارت و عدم اعتماد به نفس مانع موفقیت نمی شود. متاسفانه بیشتر این احساس حقارت یا عدم اعتماد به نفس از گفته های دیگران، و اهمیت دادن غیر ضروری به آن ناشی می شود.
این احساس حقارت نسبت به تحصیلات عالی افراد، شهرت فرد، توانایی و قدرت فردی و اجتماعی و ... در واقع پرورش احساس عدم اعتماد به نفس است. اما شما می توانید انتخاب کنید که چه احساسی پیدا کنید!
یک وجه اشتراک بین همه این افراد وجود دارد. همه این افرادی که قصد تحقیر دیگران را دارند، خودشان فاقد اعتماد به نفس، تنها و ناتوان هستند و این رفتار آنها نوعی مکانیزم دفاعی علیه این احساسات ناخوشایند خودشان است. آنها نمی خواهند مردم ضعف آنها را ببینند بنابراین برای دیگران نقص تراشی می کنند. این موضوع بسیار غم انگیز است و شما باید برای این افراد متاسف باشید. از نگاه دیگر، توهین، رشته ای از کلمات است و کلمات به تنهایی نمی توانند تاثیری بگذارند. شما می توانید انتخاب کنید که هیچ معنایی به کلمات نادرست ندهید. افراد برنده و با اعتماد به نفس، به جای پایین کشیدن دیگران آنها را بالا می برند.
همانگونه که بارها با دانشجویان خوبم سخن گفتم، انشالله همیشه به توانایی خود ایمان و اعتماد داشته باشید و در کنار آن هیچگاه مانند افراد ناتوان برای پیشرفت و موفقیت در جامعه به شخصیت دیگران بی احترامی نکرده و برای توفیق ظاهری خود، مسیر افراد ضعیف و فاقد اعتماد به نفس را در پیش نگیرید.
امیدوارم همه ما با توکل بر خداوند در مسیر درست حرکت کنیم و زندگی ما مصداق انسانیت و اخلاق باشد و از مشاهده توفیق و درخشش تک تک افراد احساس شادی کنیم.
سلامت و موید باشید
دکتر صمدی

#دکتر_رامین_صمدی #دکتر_صمدی